Pożegnanie Macieja (Sławomira Łady) Czarnowskiego - ZADRUGA RODZIMEJ WIEDZY

Nie rzucim Ziemi skąd nasz Ród
Przejdź do treści

Pożegnanie Macieja (Sławomira Łady) Czarnowskiego

Pożegnanie prof. dr Macieja Sławomira Czarnowskiego


Żegnamy prof. dr Macieja Sławomira Czarnowskiego w poczuciu dużej straty wśród grona wyznawców filozofii zadrużnej, której był gorącym rzecznikiem i aktywnym propagatorem. Żegnamy Go jako przyjaciela i nauczyciela licznej grupy pokoleniowej naszej generacji.


Reprezentując umysł ścisły i zaangażowany o światopoglądzie materialistycznym wywodzącym się od starożytnego filozofa Demokryta, jako naukowiec dziedzin przyrodniczych - Maciej Sławomir Czarnowski:
- uznawał zdolności rozwojowe ewolucji człowieka, ludzkiej psychiki i intelektu, jak i form jego działalności i bytowania,
- uznawał hierarchizację pojęć wartości humanistycznych w świetle ludzkiego przeznaczenia do bytu twórczego, wychodzącego ponad potrzeby wegetatywne,
- dążył do podniesienia w powyższym ujęciu rangi podmiotowości i odpowiedzialności człowieka w oddzialywaniach na rozwoj najszerzej pojętej kultury w sferach idei - pojęć religijnych, filozofii, etyki, estetyki i nauki,
- przedkładał ocene ludzkiej osobowości ponad godność personalistyczną.


Z takim wyposażeniem umysłu oraz sił psychicznych i duchowych naturalnym następstwem było Jego związanie się z ideą kulturalizmu Jana Stachniuka, którego był przyjacielem i namiętnym krzewicielem jego myśli.


Profesor Maciej Sławomir Czarnowski był założycielem Towarzystwa Milośników Kultury Słowiańskiej działającego we Wrocławiu w latach osiemdziesiątych, - był autorem licznych publikacji, a także opracował Kalendarz Polski z imionami słowiańskimi, - był pierwszym spośród członków założycieli Zrzeszenia Rodzimej Wiary kultywującego tradycje słowiańskie oraz wyjaśniającego dawne kulty i obrzędy - działającego od marca 1996 roku.


Był Maciej Sławomir Czarnowski silnym ogniwem łańcucha sztafety pokoleń w czym tkwi idea naszej nieśmiertelności, naturalnego udziału każdej jednostki we wklad historyczny naszego istnienia indywidualnego, rodzinnego, narodowego oraz całej ludzkości.


Żegnamy Cię drogi Przyjacielu zawołaniem zadrużnym: Sława Twojemu życiu i Twojej pamięci!


Wrocław, 4 kwietnia 1997 r.
Józef Brueckman (Jarosław Mostnik)
Wróć do spisu treści