Homo Erectus - Rodzaj czy Gatunek ?
Wielki Darwin napisał w roku 1859 swoje główne dzieło - „O pochodzeniu gatunków". W nim pokazał mechanizm powstawania gatunków i ich ewolucję. Gatunek, to określenie stopnia ewolucji. Buffon w swoim czasie zastosował jako kryterium gatunku (według jego terminologii - rodzaju) fakt pojawienia się potomstwa zdolnego do przedłużania życia rodowego. W myśl takiego poglądu, koń i osioł do jednego gatunku nie należą, bo ich potomek - muł - nie ma zdolności wydawania potomstwa. Później, dzięki pracom Weismanna, okazało się, że mieszance niektórych gatunków także się rozmnażają, więc charakterystyka gatunku nie może się na tej właściwości opierać Nowy gatunek bierze swój początek od osobnika-mutanta. Próżno więc i bezcelowo szukać przejściowych (pośrednich) form między mutantami a ich rodzicielami. Miedzy czarnymi, żółtymi i białymi ludźmi nie ma przejściowych form.
"Nie ma przejściowych form", tzn. Nie ma "utrwalonych mieszańców", czyli dających potomstwo jednolite pod względem somaryczno-morfologicznym. W świecie roślin doskonale utrwalonym mieszańcem jest pszenica (Triticum). U człowieka potomstwo mieszańców jest niejednolite, tak jak w doświadczeniu Mendla (dopisek tłumacza).
Prawa szeregów homologicznych na przykładzie roślin sformułował wielki genetyk N.I. Wawiłow (za co został uśmiercony w r. 1940).
W mejozie i tzw. crossing-over nie homologiczne chromosomy z różnych poziomów biotycznych, i różnych gatunków dają niedoskonałe potomstwo, ponieważ nie zachodzi wtedy normalna wymiana odcinków chromosomowych. U potomstwa następuje rozstrojenie układu wymiany materii i uszkodzenie psychiki. Taka jest biologiczna charakterystyka mulatów i mieszańców żydowsko-aryjskich. Badacze AIDS donoszą, że z powodu AIDS umierają tylko czarno-biali mieszańcy, tzn. mulaci, i mieszańcy żydowsko-aryjscy. Ci ostatni, dotknięci AIDSem, nieraz żyją latami, zanim umrą.
Teoria ewolucji Darwina-Wallace'a, uzupełniona pracami Mendla, Morgana, Weismanna, Kolcowa, Wawiłowa pozwala pojmować, że istnieją trzy gatunki człowieka w ramach rodzaju Homo, mianowicie:
- człowiek biały (Homo sapiens) istniejący od lat 40.000
- człowiek żółty (Homo primitivus) istniejący od lat 600.000
- człowiek czarny (Homo africanus) istniejący od lat 2.000.000
Zmieszanie gatunków prowadzi do degradacji, zwyrodnienia, utraty narodowych kultur i do zguby. Np. Rzym po edykcie Caracalli, a przed – Asyria, dzisiaj - Rosja, USA i już początek tego w zachodniej Europie. Katalizatorem degradacji białego człowieka okazuje się chrześcijaństwo i marksizm-leninizm.
Wiktor Nikołajewicz Biezwierchij
Przetłumaczył z rosyjskiego: M.S. Czarnowski
Uwagi tłumacza:
Wiktor Nikołajewicz Biezwierchij jest znawcą filozofii, ma stopień naukowy kandydata nauk, jest redaktorem petersburskiego czasopisma "Rodnyje Prostory", organu neopogańskiego stowarzyszenia "Sojuz Wenedow". W swej, tu zamieszczonej lakonicznej nocie przedstawia swój pogląd na systematykę rodzaju Homo, której konkluzją jest, że biały człowiek jest odrębnym gatunkiem, odrębnym od gatunku człowieka żółtego i czarnego.
Wrocław, 16 lutego 1996 r. , Maciej S. Czarnowski